Door: Oscar Bos
Welcome on board! De zongebruinde purser Rob met een Londense tongval sjouwt de tassen de Caribbean Explorer op. Al 10 jaar zwerft hij over zee in de Caribbean en geroutineerd als hij is, kent hij binnen 1 minuut alle namen van de wetenschappers aan boord. De fles koude wijn staat aanlokkelijk op de bar, bier staat in de koelkast, de bedden zijn strak opgemaakt, afgetopt met een welkomstchocolaatje. Het lijkt verdorie wel vakantie.
Maar we zijn hier voor serieus werk en vergis je niet, vanaf vanochtend 5:30 uur ben ik, nog onder invloed van de jetlag, druk bezig met de voorbereidingen: de sponzendatabase testen, minuscule plastic cupjes nummeren voor het DNA werk, labels knippen. Expeditieleider Erik test de GPS en camera en laat me de kaarten van de Sababank zien: een groot halfrond rif, 20 meter op z’n ondiepst.
Tijdens ons ontbijt jaagt een prettig regenbuitje de toeristen onder de parasols. Terug in de hotelkamer schuilen we zelf voor een opgefokte man die geheel tegen zijn zin door een vijftal politiemannen gearresteerd wordt. Ik beschouw de muur tussen onze kamer en de hal als onze eigen kogelvrije afscheiding, wel spannend om wat van die vermaarde onderwereld mee te pikken. Tussen het geschreeuw klink de bezwerende stem van de receptioniste ‘Relaxssss! Relaxsss!’. Misschien waren we getuige van een mislukte drugsdeal, je weet het niet. En het wordt langzaam weer stil. 16:00 uur: we zetten koers naar Sint Eustatius (Statia) om de rest van het team op te pikken. Rond het schip duiken de bruine genten naar vis, terwijl de zon langzaam zakt en de sterrenhemel tevoorschijn komt. Er gaat heel veel gebeuren deze week. 
Lisa en ik gaan ons op de biodiversiteit van sponzen storten, waarvan er momenteel 81 soorten bekend zijn op de Sababank. Ingrid en een aantal Franse collega’s tellen vissen en koralen langs een 50 m lange lijn. Ewan uit Martinique bekijkt de complexiteit van het rif, Erik maakt elke meter een foto van het koraal en de bodemdieren. Fleur tenslotte kijkt naar de fosfaatfluxen door sponzen op het rif en gaat CTD profielen nemen om de watertemperatuur en zoutgehalte te meten. De koraalspecialisten maken zich ernstig zorgen over het koraal, omdat het water dit jaar extreem warm is: nu al rond de 30 graden. Daarboven treedt bleaching op, waarbij de symbiotische algen, die in koralen zitten en ze van voedsel voorzien, het weefsel verlaten en kan het rif afsterven. 
De crew aan boord bestaat uit een stelletje fraaie avonturiers, die maanden of jaren op dit duikschip zitten. Allemaal zijn ze ook duikspecialisten. De Canadese zeevrouw Polly maakte ooit een onderwaterontmoeting tussen een visserschip en twee gigantische ‘barrel sponges’ mee. Deze olievatvormige sponzen zijn zo groot dat je er als duiker geheel in past. De visserslijn tjopte ze doormidden, en de halve bovenkanten daalden kansloos op het aanpalende rif. Polly had een briljantje ingeving: ze puzzelde de geamputeerde reuzensponzen terug en hield daarna bij hoe het ze verging. Een paar weken later was het alsof er nooit iets gebeurd was: een paar littekens rijker deden de sponzen gewoon hun ding. Dus van ons kleine DNA monstertje zullen de sponzen op de Sababank niet veel last hebben. De nacht brengen we door langs de kade op Sint Eustatius, waar de overige wetenschappers aan boord komen. De groep is compleet, zondag kan het echte werk beginnen.
Oscar Bos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten